Het was het ruim een uur rijden van Rock of Cashel naar Blarney Castle en de Blarney Stone. In eerste instantie stuurde de TomTom ons naar een verkeerde locatie, maar Google leidde ons uiteindelijk naar de juiste plek. Blarney Castle ligt ongeveer 7 kilometer ten noordwesten van Cork. Van het kasteel is niet veel meer over dan een paar torens.
TicketOp de parkeerplaats hebben we onze meegebrachte sandwiches genuttigd en werden we geobserveerd door een roek.
De meest indrukwekkende aanblik van de ruïne krijg je wanneer je vanaf de ingang naar de toren loopt. Blarney Castle dateert uit de vijftiende eeuw en is door de eeuwen heen regelmatig van eigenaar gewisseld. Tegenwoordig wordt het beheerd door de familie Colthurst, die al eeuwenlang een invloedrijke rol speelt in deze streek.
Naast het kasteel staat een vrijstaande ronde toren met verschillende gaten. Volgens het bordje erbij is dit een uitkijktoren. De andere toren staat dichter bij het kasteel en lijkt daar vroeger ook een deel van te zijn geweest. Ook deze toren lijkt als uitkijktoren te hebben gefunctioneerd. De bronnen op internet zijn hierover nogal onduidelijk. Ik heb het ook via AI geprobeerd, maar dat leverde een onzinnig antwoord op. Er werd resoluut beweerd dat de torens niet aan dezelfde kant van het kasteel staan. De foto hieronder laat echter duidelijk zien dat dit wel het geval is. Toen ik dat meldde, kreeg ik als reactie dat ik gelijk had en dat de bronnen op internet niet eenduidig waren. Maar dat had ik dus ook al ontdekt.
Op de volgende foto zie je dat het een drukte van jewelste was om boven op de toren te komen. Het doel van de meeste bezoekers is om op het dak van de toren te lopen en daar een steen af te lebberen.
Blarney Stone
Aan het begin van de wachtrij beneden stond dat het een half uur duurde om boven bij de steen te komen. We hebben het er op gewaagd. Uiteindelijk bleek het iets sneller te gaan. Het eerste gedeelte van de klim gaat via een aantal trappen, waarbij op de verdiepingen wordt uitgelegd welke functie de ruimtes op die verdieping hadden in het kasteel.
Uiteindelijk kom je bij een wenteltrap die naar de top leidt. Het is geen fijne trap voor mensen met hoogtevrees en claustrofobie, maar eenmaal boven heb je een mooi uitzicht op de omgeving.
Boven loop je langs de kantelen van de toren naar de plek waar de Blarney Stone is ingemetseld.
Daar staan bordjes met allerlei verhalen over de steen en hoe deze aan zijn ‘magische’ krachten zou zijn gekomen. Verhalen over liefdesverdriet en een heks passeren de revue. Er is ook een verhaal dat zegt dat de steen een deel was van de Stone of Scone, waarop de koningen van Schotland werden ingehuldigd. De Stone of Scone werd ook gebruikt bij de kroning van Charles III in 2023; de steen lag onder de troon waarop Charles zat.
Als je uiteindelijk bij de steen ‘aan de beurt bent’, kun je op je rug gaan liggen en met behulp van een gids zover achterover leunen dat je de steen kunt kussen. Dit zou moeten leiden tot de gave om welsprekend en vloeiend te spreken. Ik vond het een nogal onsmakelijk tafereel en heb de beurt voorbij laten gaan; dan maar wat minder welsprekend.
Na het bezoek aan de toren hebben we nog een deel van de tuinen verkend. Het langwerpige kunstobject heette ‘Organic Growth’ en was gemaakt door Pieter Koning, een Nederlandse kunstenaar die zich in 1980 in Ierland heeft gevestigd.
Het gebouw op de volgende foto is Blarney House, het huis van de familie Colthurst die het kasteel en de tuinen beheert. Opvallend was dat het pad langs de voordeur gewoon toegankelijk was.
In de tuinen staan veel bomen en planten die je niet elke dag tegenkomt. De boom hieronder heb ik niet kunnen determineren, maar ik ben geen plantenspecialist.
De volgende boom is een reuzenlevensboom, een conifeer die uit Noord-Amerika komt en zeer oud en groot kan worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten