Het was een prachtige dag op de Saltee Islands, maar het absolute hoogtepunt waren toch wel de vele papegaaiduikers die hier rondvlogen, rondliepen en hun holletjes ingingen om voor hun jongen te zorgen. Het was een drukke dag voor de fotograaf.
Een mooi tafereeltje: een papegaaiduiker landt nogal onhandig in het gras, waardoor een soortgenoot een stukje opzij moet springen. Je zou bijna denken dat de alk ze aan het uitlachen is. Vanuit het holletje boven de alk gluurt een papegaaiduiker naar buiten.
Op de volgende foto zie je een vogel die net uit een hol komt. Ze graven holen om er een ei in te leggen en het kuiken bescherming te bieden. Ze gebruiken ook wel holen van konijnen en als het nodig is, verjagen ze de konijnen uit hun holen.
Hieronder zie je een groepje papegaaiduikers. Later hoorde ik iemand zeggen dat ze de laatste weken voor het vertrek uit de broedkolonie gebruiken om te socialiseren. Daar lijkt het hier inderdaad op. Ik moet eerlijk bekennen dat er op de voorgrond nog een zesde papegaaiduiker stond. Deze was echter zo onscherp dat ik hem met het fotobewerkingsprogramma uit de foto heb gezet.
Op de volgende foto zie je een vliegende papegaaiduiker. Tijdens de vlucht gaan de vleugeltjes heel snel op en neer, ze klapperen zo’n 400 keer per minuut.
We hadden drieënhalf uur op het eiland. Dat lijkt lang, maar de papegaaiduikers hebben hetzelfde effect als pinguïns. Je blijft maar kijken naar deze koddige vogels en krijgt er niet snel genoeg van.
Als je in tijdschriften foto's ziet van papegaaiduikers, is dat vaak met een heleboel kleine visjes in hun snavel. Je vraagt je dan af hoe ze dat voor elkaar krijgen. Ze gebruiken hun tong en de speciale structuur van hun snavel om de visjes vast te houden. Hun snavel heeft kleine stekeltjes aan de binnenkant die helpen om de visjes op hun plaats te houden terwijl ze blijven jagen.
De papegaaiduiker met de visjes bleef even zitten. Er stonden een paar mensen voor de ingang van zijn hol. Zodra zij doorliepen, waggelde de vogel het hol in om er even later zonder de visjes weer uit te komen.
Er staat een troon op Great Saltee Island, ook wel bekend als de “Prince Michael’s Throne.” Deze troon werd opgericht door Michael Neale, die zichzelf in 1943 uitriep tot Prins van de Saltee-eilanden toen hij de eilanden kocht. De troon symboliseert zijn liefde voor de eilanden en zijn visie om de eilanden als zijn eigen koninkrijk te beschouwen.
Nadat we terug waren op het vasteland, begonnen we aan onze rit naar ons hotel in Thurles. Onderweg gaf de auto een melding dat de benzine bijna op was, dus gingen we opletten of we ergens een tankstation zagen. Bij het eerste tankstation stond alleen nog een overkapping overeind. Even later stopten we bij een volgend tankstation, maar daar was de benzine op. Gelukkig vonden we snel daarna een tankstation waar we wel konden tanken. Toen we na het eten terugkwamen bij het hotel, deed de stroom het niet meer op onze kamer. Ze hebben een elektricien gebeld om het op te lossen. De man zat thuis naar het EK voetbal te kijken (Portugal-Frankrijk). Gelukkig slaagde hij erin om een noodoplossing voor de nacht te creëren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten