Het Book of Kells bevat de vier verhalen over het leven van Christus die het Nieuwe Testament van de Bijbel vormen. Het is rijk geïllustreerd en zeer oud, gemaakt in de negende eeuw. Het wordt beschouwd als een meesterwerk van de Keltische kunst en is een belangrijk symbool van de Ierse cultuur. Bij de start krijg je uitleg over het manuscript, waarna je de Long Room van de beroemde bibliotheek van het Trinity College betreedt.
Vanwege een renovatie waren er weinig boeken te zien, maar we konden wel door de ruimte lopen, wat een goed beeld gaf van hoe het er normaal uitziet. Het was er erg druk, en we waren niet de enigen die door de zaal liepen. Hieronder staat een ansichtkaartje met een volledig gevulde bibliotheek.
Er staan ook een hele reeks borstbeelden van beroemde geleerden, zoals Socrates.
De eerste borstbeelden werden in 1743 geplaatst. In 2020 realiseerde men zich dat het vreemd was dat er geen enkele vrouw tussen de beelden stond. Er werd een commissie ingesteld om te bepalen welke vrouwen hier een plekje verdienden. In 2023 kregen de veertig heren gezelschap van vier dames. Twee van deze dames heb ik op de foto gezet. Mary Wollstonecraft publiceerde in 1792 een boek dat wordt beschouwd als een fundamentele tekst voor vrouwenrechtenbewegingen wereldwijd. Rosalind Franklin leverde een belangrijke bijdrage aan de ontdekking van de structuur van DNA. Ze had met deze ontdekking een grote kans op de Nobelprijs, maar die ging naar drie collega onderzoekers. En de Nobelprijs gaat naar maximaal drie personen. Haar vroege overlijden (37) was geen reden om de Nobelprijs te missen, in die tijd werden Nobelprijzen ook postuum toegekend.
Mary Wollstonecraft |
Rosalind Franklin |
Van november 2023 tot september 2024 wordt de Long Room opgesierd door Gaia, een gedetailleerde NASA-afbeelding van het aardoppervlak, waarop de planeet in drie dimensies zweeft, zoals deze vanuit de ruimte wordt bekeken. Gaia hangt hoog in de bibliotheek en draait langzaam rond. Het doel van Gaia is om de schoonheid en kwetsbaarheid van de aarde te benadrukken, wat aansluit bij het renovatieproject om het 18e-eeuwse gebouw te beschermen en de kostbare collecties te bewaren voor toekomstige generaties.
Brian Boru’s harp is een instrument uit de 14e of 15e eeuw dat te bewonderen is in de Long Room. De harp is gebruikt voor het wapen van Ierland; je ziet dat wapen bijvoorbeeld op de Ierse euromunten. De harp heeft ook model gestaan voor het logo van het biermerk Guinness.
Het licht scheen nogal ongelukkig op de vitrine waarin de harp stond, waardoor de foto van belabberde kwaliteit is. Daarom heb ik ook een kaartje van de harp gekocht.
Het laatste deel van de experience vond plaats in een ander gebouw. Dit was een prachtig vormgegeven visueel spektakel. In een eerste ruimte stonden onder andere borstbeelden van enkele beroemde geleerden, maar het waren geen gewone beelden. Je zag de beroemdheden met hun ogen knipperen. Ik heb er een paar op film gezet. Hieronder zie je Isaac Newton die zijn ogen opent, en daarna doet Socrates hetzelfde.Er was een animatie te zien van het Book of Kells, ook dit was heel mooi gemaakt.
In de volgende zaal kon je naar een 360-graden scherm kijken met een film over het Book of Kells. In het midden stonden bankjes, maar je kon ook blijven staan.
Het was een prachtig visueel spektakel.
Tot slot kwam je in een ruimte met een heleboel schermen waar steeds andere dingen te zien waren. De basis van de film die hier werd vertoond bestond uit beelden die de Long Room van Trinity Bibliotheek. Vervolgens werden er een aantal boeken uitgelicht waarvan je dan mooie beelden kreeg te zien. Je moest tussen alle schermen door lopen om de zaal te verlaten.
Hierboven zijn onder andere het op een rots liggende beeld van Oscar Wilde en de Ha’penny Bridge te zien. Maar enkele seconden later kwamen er weer heel andere plaatjes langs, zoals Gulliver’s Travels. Hieronder staan beelden die zijn gewijd aan het boek Historia Naturalis Brasiliae. Dit is het eerste wetenschappelijke werk over de natuur van Brazilië, geschreven door de Nederlandse natuuronderzoeker Willem Piso en gepubliceerd in 1648.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten